kite بادبادک

بادبادک جان ببین آیا بهاری هست؟


بادبادک جان ببین آیا

جای پایی سبز خواهد شد؟

شب سر سفره

بغض سنگینی برایم لقمه می گیرد

باد بادک جان ببین پیک امید آیا

روی دوشش کوله باری هست؟

من دلم با خویش می گوید که آری هست

مرحوم عمران صلاحی
عکس از آسمان ساحل بابلسر

peach blossom شکوفه هلو

در دل چگونه یاد تو می میرد


یاد تو یاد عشق نخستین است

یاد تو آن خزان دل انگیزیست

کو را هزار جلوه ی رنگین است

اما من آن شکوفه ی اندوهم

کز شاخه های یاد تو می رویم

شب ها تو را بگوشه ی تنهایی

در یاد آشنای تو می جویم

// شعر شکوفه اندوه اثر فروغ فرخزاد
 
عکس از شکوفه ی هلو در آغازین روزهای بهار 90

golabdareh , north of tehran گلابدره

امروز گلابدره تهران در  آغازین روزهای  سال 90

ramsar رامسر

Ramsar (in Persian: رامسر) is a town in the Mazandaran province of Iran, on the coast of the Caspian Sea. It was also known as Sakhtsar in the past. Natives of Ramsar speak the Gilaki language which is a member

.of Iranian languages .

Ramsar is the westernmost county and city in Mazandaran. It borders the Caspian Sea to the north, Gilan

province to the west, Qazvin Province to the south, and Tonekabon to the east

اینجا رامسر است  و از بالای هتل قدیم رامسر این منظره قابل رویت است، خیابانی که از هتل رامسر به دریای مازندران (خزر) می رسد در زمان محمدرضا شاه پهلوی کازینو نام داشت که شاه ایران از هتل قدیم تا دریا این خیابان را مستقیم پیاده طی می کرد و خیابانهای متقاطع با این خیابان مسدود می شد تا شاهنشاه پهلوی به همراه ملکه از این خیابان عبور کند و به دریا برسد

duck مرغابی

از پشت این چارچوب های کوچک که تو را نظاره می کنم حس می کنم دربندی حس می کنم در حصاری
بیشتر که فکر می کنم میبینم این منم که در حصارم و نه تو
تو آزادانه در آب می چرخی مرا از پشت این حصار نگاه می کنی که از تو عکس می گیرم
برای خودت هستی یارت کنارت هست می چرخی و می چرخی بدون هیچ دغدغه یی

tehran, velenjak آخرین روز سال

آخرین روز اسفند
آخرین روز زمستان
آخرین روز سال 1389
آخرین روز از دهه هشتاد شمسی
آخرین نگاه من به شهر

اینجا ارتفاعات ولنجک تهران و کلاغی در حال عبور از آسمان تهران

mellat park پارک ملت

 

پارک ملت  تهران در آستانه فصل بهار

blue flower گل آبی

گل آبــی

tajrish تجریش

در شبان غم تنهایی خویش
عابد چشم سخنگوی توام
من در این تاریکی
من در این تیره شب جان فرسا
زائر ظلمت گیسوی توام
// حمید مصدق
اینجا سر پل تجریش است و دومین عکس نمایی از امامزاده صالح تهران است

profile نیمرخ

مردی که از محبوبش جدا افتاده می گریزد، زیرا نمی تواند تا زمانی که دیگر او پیر شده است  صبر کند.

khosro shakibaei in rozi ruzegari خسرو شکیبایی و حسین پناهی

حسین پناهی و خسرو شکیبایی در سریال روزی روزگاری
خدایشان بیامرزد
چند ماه پیش شبکه اول شبها این سریال را به تماشا می گذاشت و برای امتحان چند عکسی از این دو بزرگوار  گرفتم که گفتم یه یادی هم کرده باشیم

sundown in alley

در آستانه فصلی سرد

در محفل عزای آینه ها

و اجتماع سوگوار تجربه های پریده رنگ

و این غروب بارور شده از دانش سکوت

چگونه می شود به آن کسی که میرود اینسان

صبور ،

سنگین ،

سرگردان .

فرمان ایست داد .

چگونه می شود به مرد گفت که او زنده نیست ، او هیچوقت

زنده نبوده است.

//فروغ فرخزاد 

violet گلهای بنفشه

اي کاش آدمي وطنش را
مثل بنفشه ها
در جعبه هاي خاک
یک روز می توانست
همراه خویشتن ببرد
هر کجا که خواست
در روشناي باران
در آفتاب پاک
// شفیعی کدکنی

rainy

حقیقت دارد
تو را دوست دارم
در این باران
می خواستم تو
در انتهای خیابان نشسته
باشی
من عبور کنم
سلام کنم
لبخند تو را در باران
می خواستم
می خواهم
تمام لغاتی را که می دانم برای تو
به دریا بریزم
دوباره متولد شوم
دنیا را ببینم
رنگ کاج را ندانم
نامم را فراموش کنم
دوباره در اینه نگاه کنم
ندانم پیراهن دارم
کلمات دیروز را
امروز نگویم
خانه را برای تو آماتده کنم
برای تو یک چمدان بخرم
تو معنی سفر را از من بپرسی
لغات تازه را از دریا صید کنم
لغات را شستشو دهم
آنقدر بمیرم
تا زنده شوم.
// احمدرضا احمدی