alone together

نمی رفتند تا به جایی برسند ، می رفتند تا با هم باشند
گفتگوهای تنهایی / 775
علی شریعتی

today and rain

امروز روز باشکوه و بارانی است ، گفته بودم در وصیتنامه هم نوشتم باران را دوست دارم اگر باران بیاید می دانم مرا به یاد خواهی آورد
در گذشته چنین بود امروز را نمی دانم
احمدرضا احمدی

MERCEDES BENZ COMPANY IN TEHRAN

کمپانی مرسدس بنز در تهران که البته سالهاست اینجا متروکه است 

ruins ویرانه

ویرانه ام از تو 

Pomegranate

Pomegranate, a photo by mojtaba ghajar on Flickr.

شب یلدا آدم یاد انار می افتد فقط

JAMSHIDIEH park پارک جمشیدیه در زمستان

Jamshidieh Park (or Jamshidieh Stone Garden), is a park located in the neighbourhood of Niavaran at the base 

   ofKolakchal mountain.

The premises was established as a private garden by the Qajar prince and engineer Jamshid Davallu Qajar during the Pahlavi era, the garden was dedicated to Farah Diba, the empress of Iran. The Stone Garden became a public park in 1977, it was reconstructed and expanded 16 hectares with the addition of Ferdowsi garden in 1995.

عکسی از پارک جمشیدیه در آذر 90

shoes

کفشی که مرا به نان و آزادی نرساند، خشم می شود!

پرتابش می کنم به سوی تو

باشد! 

آن قدر رو به روی هم تحصن می کنیم تا

زمین زیر پای من سبز شود

آسمان زیر پای تو!

  

شعر از خانوم لقایی 

after snow

دیروز مردی در کوه  به ما سه نفر گفت : خوشبختی رسیدن به چیزی نیست خوشبختی همین لحظات است همین لحظات با هم بودن و شاد بودن ؛ قدر این لحظه هایتان را بدانید

nude

اینجا چراغی روشن است

اینجا چراغی روشن است

Ladybird کفشدوزک

یه دوستی دارم  به نام شازده؛

 از بس کفشدوزک دوست داشت حالا هر وقت کفشدوزک یا پینه دوز  می بینم یاد دوستم شازده می افتم

همین

QHEITARIH park پارک قیطریه

اینجا پارک قیطریه است در فصل پاییز  این نما را گرفتم فکر می کنم مهر ماه بود اما خب هنوز پاییز به پارک قیطریه نیامده بود و هنوز نشانه های سبز ماندگار از فصول پیشین مانده بود

بوستان قیطریه یکی از بوستان‌ها (پارک‌ها)ی شمال شهر تهران است. این بوستان در شمال بزرگراه صدر و انتهای خیابان قیطریه واقع است و از شمال به فرمانیه، از جنوب به میدان پیروز و بزرگراه صدر، از شرق به چیذر و از غرب به قیطریه و شریعتی محدود می‌شود.

بوستان قیطریه در گذشته باغ بوده و بافت جنگلی داشت است. در سال ۱۳۵۸ شهردار وقت باغ را از صارم الدوله، از نواده های قاجار، خریداری می کند و به پارک تبدیل می کند. پارک قیطریه هندسه نامنظم دارد و مساحتی در حدود ۱۰۳۰۰۰ متر مربع دارد که فضای گل‌کاری و چمن‌کاری آن در کنار انبوه درختان قدیمی جلوه خاصی به آن داده است. استخر بوستان به شکل هندسی نامنظم است. گونه‌های درختی آن بیشتر نارون، کاج، سرو نقره‌ای و زبان گنجشک است. به دلیل راه‌های متعدد و تودرتو، این بوستان محل مناسبی برای ورزشهای مختلف فراهم آورده است.^[۱]

فرهنگسرای ملل از سال ۱۳۷۳ در این بوستان شروع به کار کرده و فعالیت‌های آموزشی و هنری مختلف را در خود جای داده و به مرکزی فرهنگی با امکانات کتابخانه و کلاس‌های آموزشی برای ساکنان قیطریه تبدیل شده است.

crows

با این غروب از غم سبز چمن بگو

اندوه سبزه های پریشان به من بگو
اندیشه های سوخته ی ارغوان بین
رمز خیال سوختگان بی سخن بگو
آن شد که سر به شانه ی شمشاد می گذاشت
آغوش خک و بی کسی نسترن بگو
شوق جوانه رفت ز یاد درخت پیر
ای باد نوبهار ز عهد کهن بگو
آن آب رفته باز نیاید به جوی خشک
با چشم تر ز تشنگی یاسمن بگو
از ساقیان بزم طربخانه ی صبوح
با خامشان غمزده ی انجمن بگو
زان مژده گو که صد گل سوری به سینه داشت
وین موج خون که می زندش در دهن بگو
سرو شکسته نقش دل ما بر آب زد
این ماجرا به اینه ی دل شکن بگو
آن سرخ و سبز سایه بنفش و کبود شد
سرو سیاه من ز غروب چمن بگو

این شعر زیبای هوشنگ ابتهاج با صدای شهرام ناظری شنیدنی است ؛ بی مناسبت ندیدم این شعر را با این آسمان گرفته رو به غروب که کلاغ ها در آن پرواز می کنند منتشر کنم 

commitment ؛ عکس + دست نوشته اي از کامو

جدا افتادگان، بخش دوم: از تعداد چيز هاي کوچکي که برايشان بسيار مهم بود و براي ديگران اصلا وجود نداشت به شگفت مي آمدند. بدين ترتيب زندگي شخصي را کشف کردند. خوب مي دانستند که بالاخره بايد به پايان رسد يا دست کم آنها مي بايست آرزوي پايانش را داشته باشند و در نتيجه آرزوي پايانش را داشتند.اما بي شور و شوق آغازين فقط با دلايل آشکار و مشهودي که اکنون داشتند.  از آن شور و شوق عظيم آغازين تنها چيزي که به جا مانده بود يک فرسودگي و دلسردي غمبار بود که سبب مي شد دليل واقعي اين بهت و اندوه را فراموش کنند.
رفتارشان حکايت از افسردگي و بدبختي داشت، اما گزندگي وضعشان را ديگر احساس نمي کردند. اساسا بدبختي شان همين بود. پيش تر فقط دستخوش  ياس بودند. چنين بود که بسياري شان وفادار نمي ماندند زيرا از عذاب عشقشان تنها چيزي که نگه داشته بودند ميل و نياز به عشق بود و هرچه  از موجودي که اين ميل و نياز را در آنها بيدار کرده بود دورتر مي شدند خودشان را ضعيف تر مي ديدند و سرانجام تسليم نخستين وعده محبت مي شدند.
چنين بود که عشقشان سبب بي وفايي شان مي شد. از دور زندگي شان حالا به نظرشان يک کل واحد مي آمد پس از آن بود که به زندگي شان چسبيدند، با قوتي تازه. بدين ترتيب بود که طاعون وحدت و يکپارچگي را به زندگي شان باز آورد.

// دست نوشته هاي آلبر کامو  به تلاش و ترجمه خشايار ديهيمي؛

lagoon

خيلي چيزها عوض شده است
خيلي چيزها به مردابي مي ماند که از نگاه کردن به آن نه اينکه لذت ببري نه صرفا با کنجکاوي سايه خودت را شايد ببيني اگر هم از دست خودت راضي نباشي ترجيح مي دهي سايه ات را هم نبيني به همان مرداب قناعت کني
زندگي به فرسايش رسيده به خستگي به مردابي که تکان نمي خورد
کلافه ام کلافه
و اميدم فقط به آن شاخه هاي سبزي است که در اين مرداب سبز مي شوند و شايد سبز بمانند

Pomegranate انار

اين عکس مربوط مي شود به جشنواره انار تهران که در ماه آبان برگزار شد

a snowy day in mountain يک روز برفي

امروز
مه و برف کوه را  سفيد پوش کرده بود

islamic fashion نمايشگاه مد و مانتو

نمايشگاه مد و مانتو در فرهنگسراي نياوران که از 28 آبان 90 تا 2 آذر برگزار مي شد به مدت 2 روز تمديد شد. در اين نمايشگاه که طراحان مانتو و پالتوي زنانه به همراه توليدي ها شرکت کرده بودند به نسبت مانتو ها و پالتو هايي با تنوع رنگ و جنس بهتري نسبت به گذشته ارائه دادند

rain,night and traffic باران , شب و ترافيک در اتوبان همت

اواخر روز بعد از غروب آفتاب بود که ابرهايي که از سمت غرب تهران مي آمدند با رعد و برق خود را نمايان کردند و دقايقي بعد باران را در اولين ساعات شب مهمان تهران کردند. باران خوبي امشب در آخرين شب از آبان 90 در تهران باريدن گرفت و سهم شب و باران در تهران ترافيک است و ترافيک :)

rainy city

مرغِ باران می‌کشد فریاد دائم:

ــ عابر! ای عابر!

جامه‌ات خیس آمد از باران.

نیست‌ات آهنگِ خفتن

یا نشستن در برِ یاران؟...

ابر می‌گرید

باد می‌گردد

و به زیرِ لب چنین می‌گوید عابر:

ــ آه

رفته‌اند از من همه بیگانه‌خو با من...

من به هذیانِ تبِ رؤیایِ خود دارم

گفت‌وگو با یارِ دیگرسان

// شعر از احمد شاملو
 اين شعر و عکس از هواي باراني اين روزهاي تهران تقديم شما

maranjab desert کوير مرنجاب

گفتیم :
" آب روشنایی است ! "
اما کویر بودیم .
کویر بودیم و نمی دانستیم
باران ،
چه طعم گوارایی دارد
لب هایمان ،
آفتاب خورده و تشنه ،
از بارش چشمهایی سیراب می شد
که جز سراب چیزی ندیده بود .
تو آمدی

از جنس آب

ابر می شدی ،
اما دوباره می باریدی .

آنقدر باریدی
که مجبور به روییدن شدیم

// شعر از امير حسين دانشور

Sheikh Safi al-Din Khānegāh and Shrine Ensemble بقعه شيخ صفي الدين اردبيلي

 

Sheikh Safi al-Din Khānegāh and Shrine Ensemble (Persian: مجموعه آرامگاه و خانقاه شیخ صفی الدین) is the tomb of Sheikh Safi-ad-din Ardabili located in Ardabil, Iran.^{http://en.wikipedia.org/wiki/Sheikh_Safi_al-Din_Kh%C4%81neg%C4%81h_and_Shrine_Ensemble} In 2010, it was registered on the UNESCO World Heritage List

The Mausoleum of Sheikh Safi, in Ardabil, was first built by his son Sheikh Sadr al-Dīn Mūsā, after Sheikh Safi’s death in 1334.[3] It was built between the beginning of the 16th century and the end of the 18th century. The mausoleum consists of many sections that have served a variety of functions over the past centuries, including a library, a mosque, a school, mausolea, a cistern, a hospital, kitchens, a bakery, and some offices. It incorporates a route to reach the shrine of the sheikh divided into seven segments, which mirror the seven stages of Sufi mysticism. Various parts of the mausoleum are separated by eight gates, which represent the eight attitudes of Sufism.[4][5]

Several parts were gradually added to the main structure during the Safavid dynasty. A number of Safavid sheikhs and harems and victims of the Safavids’ battles, including the Battle of Chaldiran, have been buried at the site.

.

آرامگاه شیخ صفی الدین اردبیلی یکی از مکان‌های تاریخی شهر اردبیل در شمال غربی ایران و از آثار ثبت‌شده در فهرست میراث جهانی یونسکو است.^]

به گفته بیوک جامعی (۱۳۷۹)، مجموعه نفیس بقعه شیخ صفی الدین به نام عارف نامدار شیخ صفی الدین اردبیل جد سلاطین صفویه، در سال ۷۳۵ ه. ق. به دست فرزند وی صدرالدین موسی بنا شد. پس از شروع حکومت صفویه، به سبب ارادت شاهان صفوی به جد خود، واحدهای مختلفی به این مجموعه اضافه شد. بویژه در عهد شاه عباس اول و از آنجا که وی ارادت فراوانی به شیخ صفی الدین داشت و بسیار به زیارت مقبره وی می‌رفت، برای تکمیل و تزیین این اثر، کارهای فراوانی صورت گرفت. در عصر صفوی، بقعه شیخ با حضور استادان بزرگ عهد صفوی چنان به زیور آراسته شد که همچنان پس از گذشت چندین قرن به عنوان یکی از مفاخر تاریخی و فرهنگی ایران به شمار می‌آید.

یکی از موارد منحصر به فرد این مجموعه این است که این بقعه حاوی ده‌ها اثر بدیع در مضامین مختلف رشته‌های هنری است که از آن جمله می‌توان به عالی‌ترین نوع کاشی کاری معرق و مقرنس و گچ‌بری کتیبه‌های زیبا و نفیس و خط خطاطان بزرگ دوره صفوی (میر عماد، میر قوام الدین، محمد اسماعیل و...) منبتهای ارزنده، نقره کاری، تذهیب و طلاکاری، نقاشی و تنگ بری و غیره اشاره کرد. این اثر از ساختار معماری فخیمی برخوردار است که گرد هم آمدن فضایل هنری نامبرده، آن را در مجموعه‌های تاریخی ایران شاخص و متمایز نموده‌است.

Canon

you are never alone with Canon

ESKAN Building

نمايي از ساختمان اسکان در شب

There is fall

fall line خط پاييز

leaf s and shadow

Fruit in Backyard

حياط خلوت

fog in mountain

امروز لب پنجره ايستاده بودم و به اين منظره زيبا در کوه نگاه مي کردم, عکسي گرفتم که منظره اول است رفتم از پنجره يي ديگر منظره اي را ببينم که ديدم فوري مه دارد بالا مي آيد برگشتم به سمت همان پنجره اول ديدم مه شد کلا يک دقيقه به طول نکشيد و منظره دوم که مه بالا آمد را گرفتم. امروز مه و باران واقعا مناظر زيبايي را در کوه هاي شمالي تهران رقم زدند. طبيعيت پاييزي و برگ هاي شسته شده و براق و رنگارنگ به همراه هواي مه آلودي که دائما در رفت و برگشت بود و باراني که اصلا قطع     نمي شد, روز زيبايي بود 

autumn and tehran پاييز در ارتفاعات تهران

اينجا بر فراز تهران؛
 طبيعت پاييزي کوه هاي شمالي تهران 

notebook

صحنه حادثه پر از سياهي است ؛ اينجا فقط دفتري سپيد مانده از ننگاشتن
اينجا دفتري منتظر مانده که مثل صحنه سياه شود
اينجا خاطري ورق خورده تا يادآوري کند همه چيز اين دفتر سپيد است و ننگاشته

grape انگور

period زمان

زمان در من خواهد مرد و من بر زمان خواهم خفت

زمان در من خواهد مرد و من بر زمان خواهم خفت

زمان در من خواهد مرد و من بر زمان خواهم خفت

آخ . زمان در من خواهد مرد و من بر زمان خواهم خفت

ziya movahed گزارش تصويري از نشست ضيا موحد در شهرکتاب

ziya movahed is an Iranian poet and professor in philosophy.[1] He obtained a B.Sc. in Physics at Tehran University and a Ph.D. inPhilosophy at London College

 

در سلسله نشست هاي گفتگو و ديدار با اهل قلم در شهر کتاب مرکزي تهران ، ضيا موحد به بهانه انتشار کتاب شعر دو زبانه  آوازهاي آبي مهمان شهروندان مشتاق به ادبيات و فرهنگ شده بود. ضيا موحد در بخشي از صحبت هاي خود به اين نکته اشاره کرد که: عده اي مي گويند با وجود فضاي جديد ( اينترنت) ديگر کسي سراغي از شعر و شاعري نمي گيرد و به من خرده مي گرفتند که چرا سراغ شعر رفتي؟ خب البته من از سالها پيش شعرگويي را شروع کرده بودم و همانطور که در اين کتاب      مي توانيد مشاهده کنيد بعضي از شهر ها متعلق به دهه 50 شمسي است. به نظر من اتفاقا فضاي اينترنت به شعر کمک مي کند در اين فضاي ميني ماليستي اينترنت،  شعر رونق بهتر و بيشتري مي گيرد. اين استاد فلسفه و منطق  پس از پرسش و پاسخ با علاقمندان خود پيرامون شعر و منطق در خاتمه آخرين شعر خود از کتاب آوازهاي آبي را روخواني کرد. کتاب آوازهاي آبي را انتشارات هرمس چاپ نموده است  .

fall in afjeh

پاییز جان ! چه شوم ، چه وحشتناک

اینک ، بر این کناره ی دشت ، اینک

این کوره راه ساکت بی رهرو

آنک ، بر آن کمرکش کوه ، آنک

آن کوچه باغ خلوت و خاموشت

از یاد روزگار فراموشت

پاییز جان ! چه سرد ،‌ چه درد آلود

چون من تو نیز تنها ماندستی

ای فصل فصلهای نگارینم

سرد سکوت خود را بسراییم

پاییزم ! ای قناری غمگینم

شعر از مهدي اخوان ثالث

اين  عکسهاي پاييزي متعلق به آخرين جمعه مهرماه 90 از حومه  تهران, لواسان , ارتفاعات افجه است, پاييزي زيبا که برگ درختان در تنوع  رنگارنگ خود مناظر زيبايي را خلق کرده اند

mood

حوصله اي نيست !

reflection

انعکاس ابرها در آسمان تهران بر روي برج شيشه اي
اينجا خيابان ولي عصر نرسيده به اتوبان نيايش است

autumn in mountain

پاييز بر فراز تهران

bubble حباب

akbar ganji

my dinner